Udostępnij
Kolibakterioza cieląt powstaje na skutek mnożenia się w jelicie chorobotwórczych szczepów pałeczki okrężnicy (Escherichia coli). Bakterie te wytwarzają toksynę powodującą biegunkę o różnym stopniu nasilenia. Dochodzi również do zagrożenia zakażenia narządów wewnętrznych.
Biegunki u cieląt są problemem rzutującym na efektywność ich odchowu, a w ostrych stanach wiążą się ze startami związanymi z przypadkami śmiertelnymi.
Co powoduje kolibakteriozę?
Escherichia coli to bakteria, która wchodzi w skład naturalnej, fizjologicznej flory jelita grubego zwierząt i człowieka. Obok niepatogennych szczepów występują jednak też takie, które wywołują groźne choroby. Chorobotwórczych szczepów jest wiele – o różny stopniu zjadliwości. Kiedy zasiedlą układ pokarmowy, wywołują zachorowania zwane kolibakteriozami. Na szczęście dojrzałe zwierzęta i starsze cielęta można przeciwko nim szczepić.
Należy jednak pamiętać, że kolibakterioza jest chorobą nie tylko zakaźną, ale i zaraźliwą. Chore osobniki trzeba w związku z tym poddać leczeniu i odseparować od reszty stada, a ich stanowiska zdezynfekować.
Nie można też zapominać, że gdy schorzenie pojawi się w stadzie, jest zagrożeniem również dla ludzi przebywających wśród zainfekowanych zwierząt. Oprócz spowodowania klinicznych objawów ze strony układu pokarmowego u zarażonych ludzi patogenne pałeczki mogą stanowić zagrożenie dla innych narządów, a infekcje mogą dotyczyć m.in. układu moczowego, rozrodczego czy ośrodkowego układu nerwowego.
Postaci choroby
Najczęściej infekcja powstaje u cieląt – etapem sprzyjającym przedostaniu się patogennych pałeczek do przewodu pokarmowego jest przejście na system żywienia dla starszych zwierząt. U kilkudniowych, zakażonych tymi bakteriami cieląt mogą rozwinąć się różne postaci kolibakteriozy. Jedną z nich jest postać posocznicowa. Objawy, które towarzyszą tej formie, to apatia, spadek łaknienia, przyspieszenie tętna, podwyższona temperatura oraz suchość błon śluzowych. Typowa dla postaci posocznicowej biegunka jest szarobiała z widocznym śluzem i śladami krwi. Oczywistym skutkiem zaistniałej biegunki jest odwodnienie organizmu. Wśród objawów klinicznych wymienia się także drżenie mięśni i drgawki. W takich przypadkach może też wystąpić zapaść lub śpiączka, a nawet rozwój postaci nadostrej, przy których cielę może paść.
Nie można też zapominać, że gdy schorzenie pojawi się w stadzie, jest zagrożeniem również dla ludzi przebywających wśród zainfekowanych zwierząt.
Zmiany powstałe w organizmie na skutek formy posocznicowej to rozsiane wybroczyny i zapalenie błon śluzowych przewodu pokarmowego oraz przekrwienie narządów wewnętrznych. W żołądku odnotowuje się niestrawione i ścięte mleko.
Kolibakterioza cieląt przebiega też w postaci jelitowej, której poza biegunką nie towarzyszą inne silne objawy. Podobnie jak w wypadku postaci posocznicowej dochodzi tu do zapalenia błon śluzowych układu pokarmowego.
Ważne w profilaktyce kolibakteriozy cieląt jest odpowiednie pojenie cieląt siarą. Fot. Josera
Kolibakterioza cieląt – jak zapobiegać?
Gdy w stadzie pojawi się kolibakterioza, trzeba przeanalizować warunki, w których przebywają zacielone krowy, a także ich żywienie – szczególnie w okresie zasuszenia. Zaleca się, aby na dwa tygodnie przed porodem krowy przenosić do porodówek.
Ważne w profilaktyce kolibakteriozy cieląt jest także odpowiednie pojenie siarą, która zapewnia im odporność. Chodzi przede wszystkim o czas podania siary po raz pierwszy od porodu, ale też jej ilość i jakość. Na wartość siary wpływa żywienie krowy-matki, dlatego należy mieć na względzie, by było ono optymalne i ukierunkowane na potrzeby zwierząt w okresie zasuszenia. Jest to szczególnie istotne, ponieważ zauważono, że istnieje związek pomiędzy szybkością, z jaką dostarczane są immunoglobuliny z siary, które przyswaja organizm nowo narodzonego cielęcia a jego późniejszą odpornością.
Dobra rada!
Profilaktykę kolibakteriozy cieląt powinno rozpocząć się jeszcze przed ich porodem. Również przestrzeganie zasad higieny obory sprzyja zapobieganiu chorobie.
Kliknij i zobacz kartę edukacyjną!
